คู่ค้าแต่ละรายยังกระจายสินค้าไปยังร้านต่าง ๆ อีก ไม่แปลกที่ “อดิศร พวงชมภู” หรือ “พี่ต๊อด” เจ้าของ “แตงโม” จึงกล้าบอกว่า “แตงโม” คือเสื้อที่ขายดีที่สุดในประเทศไทย เพราะเมื่อรวมรายได้ทั้งส่งออกและขายในประเทศ “แตงโม” มียอดขายปีละ 1,400 ล้านบาท
“พี่ต๊อด” เป็นนักศึกษาตัวอย่างของคณะนิติศาสตร์ ธรรมศาสตร์ เพราะเป็นต้นแบบให้รุ่นน้องได้รู้ว่าคณะนี้เรียน 6 ปีก็ได้ ไม่ต้องเร่ง …และเขาจบเป็นอันดับที่ 3 ของรุ่น (จากท้ายสุด)
ชื่อเสียงของ “พี่ต๊อด” ไม่ธรรมดา…สมัยที่ทำกิจกรรมนักศึกษา เขาเป็น พี่ใหญ่ ของชมรมอีสาน น้องคนไหนไม่มีที่พัก ไม่มีเงิน ไปพักที่บ้านเขาได้ …มีข้าวกิน มีที่นอน
“พี่ต๊อด” ไม่ได้ร่ำรวย แต่ทำงานหาเลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่สมัยเรียน …เขาหิ้วเสื้อไปขายตามตลาดนัดทั่วประเทศตั้งแต่เป็นนักศึกษา
ประสบการณ์โชกโชนขนาดไหน…แค่ยกเว้น 2 จังหวัด คือ แม่ฮ่องสอน กับ นราธิวาส …นอกนั้นเขาไปมาหมดแล้ว …นั่นหมายถึงตอนที่เขาอายุ 25 ปี!
ตอนก่อร่างสร้างตัว สมัยยังเป็นพ่อค้าเร่ เขาตั้งใจไว้เลยว่า ..จะใช้เงินไม่เกินวันละ 20 บาท ตอนนั้นเขามีเงินทุนไม่มาก แต่อยากได้เสื้อไปขายเยอะ ๆ เพราะมีแบบเสื้อยิ่งมาก โอกาสการขายก็มีสูง
เขาเสนอเจ้าของโรงงานว่าขอเสื้อผ้าไปมากหน่อย แต่ขายเสร็จในแต่ละวันให้ไปเก็บเงินได้เลย
ขายได้เท่าไหร่ “พี่ต๊อด” เก็บไว้ใช้ 20 บาท …ขายได้ 4,000 บาท ให้เถ้าแก่ 3,980 บาท ทั้งต้นทุนสินค้า และฝากกำไรไว้ด้วย
อดทนใช้วันละ 20 บาท ไป 1 ปี …สิ้นปีเขาเป็นเจ้าหนี้ของเถ้าแก่
“ถ้าเราไม่เคยแย่ เราจะไม่รู้เลยว่าอดทนแปลว่าอะไร” พี่ต๊อดบอก
“อด” แปลว่า…อยากได้แล้วเราไม่ได้
“ทน” แปลว่า…ไม่อยากได้แต่มันได้
“ไม่อยากร้อน แต่มันร้อน ไม่อยากง่วง แต่มันง่วง อยู่กับมันได้ไหม”
พี่ต๊อด บอกว่า…ถ้าใครสามารถอยู่กับความรู้สึกเช่นนี้ได้ เขาจะกลายเป็นคนอีกระดับหนึ่ง
“จะเป็นคนทีมีศักยภาพสูงกว่าเพื่อนที่กลัวทั้งอด และไม่ทน”
ฟังประวัติชีวิต “พี่ต๊อด” แล้วไม่แปลกใจที่เขาประสบความสำเร็จในชีวิตธุรกิจ
ถ้าไม่สำเร็จสิ…แปลก
10 ปีที่ผ่านมา คนงานในโรงงานของ แตงโม กว่า 1,000 คน มีคนลาออกไม่ถึง 10 คน
หลักการรับคนของ พี่ต๊อด แปลกมาก …เขาจะเลือก “คนรักแม่” ก่อน
“คนรักแม่มักจะไม่ทำชั่วและมีความรับผิดชอบ จากประสบการณ์ของผม คนกลุ่มนี้จะขยันทำงานและเก็บเงินส่งกลับบ้านหมด เราจะไม่เลือกคนเก่ง คะแนนดี แต่จะเลือกคนนิสัยดีก่อน”
เพียงแค่คำถามเดียวถึงความรักความผูกพันกับแม่ พี่ต๊อด ก็เชื่อว่าเขาจะได้ “คนดี” มาทำงานด้วย
โรงงานตัดเย็บเสื้อยืดของ “แตงโม” อยู่ริมแม่น้ำนครชัยศรี
แทนที่ พี่ต๊อด จะเอาพื้นที่ริมน้ำไปสร้างบ้าน หรือที่รับรองแขกต่างประเทศ …เขากลับสร้างโรงงานไว้ริมน้ำ ด้วยเหตุผลง่าย ๆ
“แขกต่างประเทศเจรจาแค่ชั่วโมงหรือสองชั่วโมงก็กลับ แต่คนงานอยู่ที่นี่ทำงานตลอด มุมส่วนนี้น่าจะให้คนทำงานดีกว่า”
โรงงานแห่งนี้จึงมีกระจกใสให้คนงานได้สัมผัสความงามของแม่น้ำ
ที่นี่ไม่มี “ตอกบัตร” เข้า-ออกงาน
โรงงานเปิด 24 ชั่วโมง
ใครอยากทำงานตอนไหนก็ได้
เพราะรายได้ของแต่ละคนขึ้นอยู่กับจำนวนเสื้อยืดที่เย็บเสร็จ
พี่ต๊อด แบ่งคนงานเป็นทีม แต่ละคนมีหน้าที่ตัดเย็บแตกต่างกัน
ส่วนหัวหน้าทีมมีหน้าที่สำคัญคือรับคำสั่งจากลูกน้องหลังเลิกงาน
พรุ่งนี้ทีมเราจะเอาเงินเท่าไร
รับคำสั่งเพื่อเตรียม “ของ” ให้พอสำหรับวันพรุ่งนี้
พี่ต๊อด บอกว่า คนงานที่ “แตงโม” มีรายได้เดือนละ 20,000 กว่าบาท
ทุกคนอาศัยอยู่ที่หอพักในโรงงาน
ค่าหอพักแพงมาก…เดือนละ 900 บาท
เป็นค่าหอแค่ 200 บาท อีก 700 บาท คือค่าอาหาร 3 มื้อ
รายได้ 20,000 กว่าบาท ถ้าไม่ใช้อะไรเลย เขาจะเหลือเงินเดือนะ 19,000 บาท